Klaas werkt op de gesloten acute opname afdeling PSI2 van het Universitair Centrum Psychiatrie (UCP): “de acute zorg op deze afdeling past echt bij mij. Het met zijn allen uitvogelen wat er met iemand aan de hand is en zorgen dat iemand weer in staat is om behandeld te worden, dat vind ik zo leuk aan deze afdeling.”
naar een andere baan, maar ik dacht wel - toen ik door een vriendin werd gewezen op vacatures bij het UMCG- dit is een mooie en grote organisatie om te werken. Het is tertiaire zorg, veel diagnostiek en veel uitvinden wat er nu precies aan de hand is. En ik woon in de stad, dus ik dacht dit is perfect. Ik ben aangenomen als poolkracht en op verschillende afdelingen ingezet. Na een half jaar werd ik gewezen op vacatures en ben ik bij PSI2 terecht gekomen.
waar patiënten met verschillende ziektebeelden worden opgenomen. De patiënten komen en gaan vrij snel waardoor je veel nieuwe casussen en situaties hebt. We zijn onderdeel van het intensieve cluster. Naast PSI2 hebben we hier een open afdeling en nog een gesloten afdeling, PSI4. Over het algemeen is het zo dat als iemand van buiten komt, diegene eerst op PSI2 wordt opgenomen. Wanneer iemand wat meer gestabiliseerd is, gaat diegene naar PSI4 of de open afdeling. Iedereen die in zijn thuissituatie niet meer kan zijn kan hier terecht komen. Door de verschillende ziektebeelden is het hier heel breed. Een depressieve moeder kan hier tussen psychotische jonge mannen zitten die heel erg geladen zijn. Soms is dat wel eens lastig.
ik kan niet anders zeggen. Er wordt veel lol met elkaar gemaakt. Dat moet ook wel. Als je soms met hele heftige situaties te maken hebt, kan een beetje humor wel relativeren. Niet dat je daarmee de ernst van de situatie ondermijnt maar dat je er wel met elkaar er op een luchtige manier naar kunt kijken. Ik weet niet of het komt doordat we een gesloten afdeling, waar heftige situaties kunnen ontstaan, zijn waardoor we als team een sterke band hebben. De onderlinge sfeer is heel fijn, iedereen is er voor elkaar en is flexibel als er bijvoorbeeld een dienst geruild moet worden.
dat je veel eigen inbreng hebt in de behandeling. In de psychiatrie is de behandeling ook heel veel gevoelsmatig. Je gaat in gesprek met de patiënten en probeert - bijvoorbeeld iemand die hier eigenlijk niet wil zijn, die geen heil ziet in de opname - een ander inzicht te laten krijgen in hoe ze naar de wereld kijken of dat ze wel in de samenwerking komen met je.
is als er iemand komt - bijvoorbeeld iemand die heel angstig is, die denkt dat de wereld ophoudt met draaien - dat die dan een paar week/maand later hier weer helder en adequaat de deur uitloopt. Dat iemand zijn leven weer oppakt met zijn familie, met zijn vriendin, vrouw. Soms krijg je het ook terug van de patiënt. Dat ze complimenteus zijn over dingetjes die je ooit hebt gezegd of dat je ze meenam naar buiten. Dat je de patiënten weet te raken op wat voor manier dan ook en dat je dat weer terug krijgt, dat vind ik wel heel mooi.
