Hannie werkt sinds 1989 in het UMCG en sinds 1995 op de Intensive Care (IC) als verpleegkundige. ‘’Het werken op de IC geeft mij elke dag weer uitdaging en dat heb ik nodig om mijn werk leuk te vinden.’’
door te solliciteren op een vacature van de afdeling Traumatologie. Ik werkte destijds in een ziekenhuis in Drachten en ik was toe aan een nieuwe stap. Mijn zus werkte al in het UMCG en de vacature van de afdeling Traumatologie trok mij wel heel erg aan. Ik heb daar toen een aantal jaren gewerkt en ik wilde mezelf vervolgens verder ontwikkelen, toen heb ik voor de IC gekozen.
is een hele dynamische afdeling en er gaat geen dag voorbij dat ik niks leer. Dit kan zijn van mijn collega’s of van het ziektebeeld van een patiënt. Verder is het natuurlijk ook een afdeling waar veel verdriet is. Dit is niet altijd leuk, maar hierdoor kan je wel heel veel betekenen voor de patiënt en de familie. Uiteindelijk liggen hier de ziekste patiënten vanuit het Noorden.
Verder is elke dag anders, het ene moment moet je naar een afdeling om iemand te reanimeren en het andere moment wordt een patiënt wakker en lijkt deze toch beter te reageren dan verwacht. De diversiteit van de patiënten die hier liggen is erg leuk.
verpleegkundigen in opleiding en gediplomeerde IC-verpleegkundigen. Op dit moment hebben we veel mensen in opleiding, dit zijn veel jonge leerlingen van in de twintig. Verder hebben we ook veel andere mensen op de afdeling rondlopen, zoals fysiotherapeuten, hulp in de huishouding, artsen, artsen in opleiding en ga zo maar door. Ik vind dat we deze afdeling echt samen runnen, iemand die schoonmaakt is net zo belangrijk als een dokter die hier rondloopt. We kunnen namelijk gewoon niet zonder elkaar. Verder is de sfeer binnen het team goed. Ik kan hier mijn ei kwijt en ook privé dingen kan ik bespreken met mijn collega’s. Ik voel mij echt thuis op de afdeling.
vind ik erg leuk. De collega’s die ik begeleid zijn vaak collega’s die van andere afdelingen komen, maar ook nog wel eens collega’s die vers van de HBO-V komen. Als verpleegkundige in opleiding heb je 2 tot 3 begeleiders en in het principe sta je altijd met een bekende werkbegeleider. In het begin begeleid je samen en patiënt. Op een gegeven moment zijn ze zo ver en worden ze beoordeeld of ze zelfstandig een minder complexe patiënt kunnen behandelen. Daarna zijn ze zo ver dat ze naar twee patiënten toegaan en zo probeer je iemand steeds verder te helpen totdat ze zelfstandig een complexe IC-patiënt kunnen verplegen.
Doordat ik leerlingen begeleid houd ik mijn theorie op pijl, dat vind ik hartstikke leuk. Je wordt gedwongen om zelf te blijven nadenken over waarom je iets doet. Je wordt geprikkeld om je kennis in stand te houden. Door met elkaar in overleg te gaan kom je samen tot conclusies en tot dingen waarvan je denkt: ‘goh wat leuk’, daar heb ik ook weer van geleerd.
van de tijd dat ik hier werk is dat er tijdens de Covid periode iemand was opgenomen uit Brabant. Deze patiënt was slapend overgebracht en wist natuurlijk niet dat hij wakker zou worden in een andere stad. Deze meneer werd wakker en toen is hem verteld dat hij in Groningen in het UMCG lag. Hij kon dit niet geloven, daarom hebben wij toen zijn bed een beetje gedraaid waardoor hij de Martinitoren kon zien. Deze meneer was toen helemaal ontroerd, hij was namelijk in Groningen geboren en getogen. Dit was een heel mooi moment.
moet je flexibel zijn en kunnen inspringen op wat er gebeurt. Verder moet je goed met mensen kunnen omgaan en leergierig zijn. De opleiding is hard werken en je moet er veel voor willen doen, maar dan heb je ook de kennis en vaardigheden die nodig zijn om hier goed te kunnen werken. Dit geeft je zelfvertrouwen.
