Femke werkt sinds 3,5 jaar bij het UMCG, waarvan 2,5 jaar bij de afdeling Hematologie (op verpleegafdeling D1): “Hematologie lijkt een klein stukje van de oncologie, maar er zijn zo veel verschillende ziektebeelden. Hoe lang je hier ook werkt, je raakt eigenlijk nooit uitgeleerd.”
en wilde graag bij een UMC werken. Dit leek mij interessant omdat je dan veel met onderzoeken werkt en bezig bent met de nieuwste behandelingen en medicijnen. Je hebt dan als verpleegkundige veel meer mogelijkheden voor de patiënten. Ik ben via de flexpool gestart in het UMCG als verpleegkundige. Ik heb op verschillende afdelingen gewerkt, waaronder de oncologie en de hematologie. Hier had ik ook al ervaring in opgedaan bij andere ziekenhuizen en deze specialismen trekken mij aan. Uiteindelijk heb ik besloten om te solliciteren naar een vaste plek op de afdeling Hematologie.
in de specialismen oncologie en hematologie is dat het niet alleen impact heeft op de patiënten zelf, maar ook op allerlei andere aspecten in het leven van een patiënt. Denk hierbij aan het gezin, de familie, vrienden, werk; de hele psychosociale omgeving eigenlijk. Je geeft als verpleegkundige op deze afdeling dus niet alleen medische zorg, maar ook veel psychosociale zorg. Die combinatie vind ik erg leuk.
Patiënten die bij ons opgenomen worden zijn vaak heel ziek, maar meestal zie je dit niet aan de buitenkant. Soms hebben patiënten zelf niet eens door hoe ziek ze zijn. Wij maken de patiënten eigenlijk nog een beetje zieker door bijvoorbeeld chemotherapie of andere behandelingen. Dat is ook een stuk waar ik de patiënten als verpleegkundige bij kan helpen. Veel patiënten krijgen complicaties omdat ze een lage weerstand hebben en daardoor vatbaar zijn voor allerlei infecties. Dat maakt dat het werk op deze afdeling heel uitgebreid is.
Daarnaast kunnen patiënten ineens snel achteruit gaan. Dat betekent dat er regelmatig acute situaties zijn op de afdeling. Voor de patiënten is dat natuurlijk niet leuk, maar op dat soort momenten kan ik als verpleegkundige juist mijn expertise inzetten. Daarbij komen ook nog alle onderzoeken die lopen en alle nieuwe uitvindingen die gedaan worden. Dit is wat het werk interessant maakt en het zorgt er voor dat geen dag hetzelfde is. Dat maakt het voor mij heel leuk om hier te werken.
ben ik begonnen als regieverpleegkundige op de afdeling. Mijn werkdagen zien er daarom iets anders uit als die van de verpleegkundigen. Ik kies er wel voor om één keer in de zoveel tijd een zorgdienst te draaien, omdat ik het ook nog steeds heel leuk vind om de directe patiëntenzorg te doen.
Mijn werkdagen beginnen met het lezen van de overdracht en de beddenplanning. Daarin staat welke patiënten er met ontslag gaan en welke patiënten er opgenomen worden, plus alles wat daar nog voor geregeld moet worden. Ik zorg ervoor dat de juiste informatie terecht komt bij de verpleegkundigen, zodat zij hun werk goed kunnen doen. Daarnaast zijn er een aantal vaste overlegmomenten op de afdeling, bijvoorbeeld die met de verpleegkundigen, zorgassistenten, de secretaresse en een arts, om de dag door te nemen en te kijken wie waar kan ondersteunen. Verder zorg ik ervoor dat de pauzes goed verdeeld worden. We werken met een buddysysteem, zodat collega’s elkaar kunnen overnemen bij bijvoorbeeld de artsenvisite en tijdens de pauzes.
Ik sluit, verdeeld over de week, ook aan bij andere overleggen, bijvoorbeeld met het transplantatieteam, alle interne afdelingen van de D en E vleugel, met andere specialismes en bij de grote visite. Bij dat laatste overleg sluiten alle hematologen aan en vertegenwoordig ik onze afdeling. Ik kijk en luister mee en als er dingen besloten worden waarvan ik denk dat het niet goed is voor de patiënten of de verpleegkundigen, dan mag ik daar ook iets van vinden. Hierbij let ik er op dat de zorg niet te zwaar wordt voor de patiënten of de verpleegkundigen.
voer ik ICF gesprekken met de patiënten. Dit zijn gesprekken om de eigen regie van de patiënt te behouden. De gemiddelde opnameduur is vier weken en ik plan het liefst drie keer per opname zo’n gesprek. In ieder geval aan het begin van de opname en bij het ontslag. In die gesprekken kijk ik samen met de patiënt hoe de opname verloopt en wat ze zelf tijdens of na hun opname willen bereiken. Het kunnen doelen op lichamelijk of psychisch gebied zijn. Wanneer iemand bijvoorbeeld drie weken in bed heeft gelegen en weer conditie op wil gaan bouwen, dan vraag ik de patiënt hoe ze dat zelf willen gaan doen. Als we er samen niet uit komen, dan kan ik altijd hulp inschakelen van een fysiotherapeut, maatschappelijk werk of een psycholoog.
Ik doe als regieverpleegkundige ook coaching van collega’s, want het werken met deze patiëntencategorie kan soms best zwaar zijn. Wanneer collega’s ergens mee zitten, of ze willen ergens aan werken, dan is er ruimte voor om dat te bespreken. In het geval dat er een heftige situatie heeft plaatsgevonden met een patiënt dan evalueren we daar ook met z’n allen over.
een vrij jong team, wat enorm bevlogen is met dit specialisme. Iedereen is leergierig en wil het goed doen voor de patiënten. Er hangt hier een gemoedelijke sfeer en ik ga altijd met plezier naar mijn werk. We doen ook regelmatig leuke dingen met elkaar. Je werkt in principe in een vast team op een vaste afdeling, maar er vindt wel eens uitwisseling plaats tussen de verpleegafdelingen D1 en E2. Op beide afdelingen liggen hematologische patiënten en dus kunnen we veel van elkaar leren. Daarnaast helpen we elkaar bij ziekte of zorgzwaarte. Die back-up is heel prettig om te hebben.
Verder hebben we ook veel ‘buitenbedden’. Dat zijn meestal patiënten die op andere afdelingen liggen en op dat moment niet behandeld worden voor hun hematologische probleem, maar wel voor iets anders. Als het echt niet anders kan kunnen we de chemotherapie op een andere afdeling geven, maar dat heeft niet de voorkeur. Als hematologie verpleegkundige bieden wij op andere afdelingen soms ondersteuning bij praktische vragen over de verpleegkundige zorg voor de hematologische patiënt.
hebben we hier heel veel op de afdeling. Sowieso is het werken met jongere patiënten heel speciaal. Misschien komt dat ook omdat het dichtbij komt, omdat ik zelf ook jong ben. Het zijn daarom soms ook de lastige situaties om mee om te gaan. Jonge patiënten die naar huis mogen omdat ze genezen zijn, dat blijft het mooiste. Die patiënten hebben nog een heel leven voor zich. Dan heb ik echt het idee dat ik mijn werk als verpleegkundige goed gedaan heb.
Ben je enthousiast geworden van dit verhaal en wil je meer ontdekken? Neem dan contact op met Marijke Burgler, hoofdverpleegkundige, telefoonnummer: (050) 361 4509, e-mailadres: [email protected]
