Nick werkt als verpleegkundige op de Intensive Care en heeft in juli 2021 de opleiding Basis Acute Zorg afgerond.
Na de opleiding MBO V heb ik eerst een half jaar gewerkt in de pool. Vanuit daar heb ik gesolliciteerd op de vacature bij de nieuwe afdeling Neurocare en daar heb ik anderhalf jaar gewerkt. Ik zat bij de eerste groep verpleegkundigen van de Neurocare, en ik dacht dat ik daar eerst een paar jaar lekker zou gaan werken en daarna pas weer verder kijken voor een volgende stap. Toen Covid uitbrak ging ik ondersteunen op de IC (de Neurocare werd een Covid-IC). Toen de vacature voor de opleiding Basis Acute Zorg (BAZ) kwam heb ik gesolliciteerd en ben ik aangenomen.
Je weet meer over de patiënt dan op een verpleegafdeling. Op een verpleegafdeling heb je meerdere patiënten en weet je minimaal iets van elke patiënt en wat ze hebben, en op de IC weet je heel veel van één patiënt. Je kunt daardoor ook heel makkelijk ergens op inspelen. Dus gebeurt er iets, dan kun je daar wat aan doen. Je kunt ze helpen met beademing bijvoorbeeld, en dan zie je ook gelijk resultaat. Het acute stukje vond ik altijd al heel leuk, ook op de Neurocare al. En op de IC heb je heel veel complexiteit dus je kunt je echt heel erg verdiepen in wat nodig is. Een beetje puzzelen en tot een goede oplossing komen voor die patiënt.
Je hebt heel veel inspraak en er wordt ook echt naar je geluisterd. Het is leuk als je een voorstel doet en de arts zegt ‘goed bedacht, dat kunnen we wel proberen’. Jij bent de hele tijd bij de patiënt, en zo ben je eigenlijk de oren en de ogen van de arts. Je ziet erg veel op de monitor en daardoor kun je heel vroegtijdig inspelen op veranderingen bij de patiënt.
Je werkt echt samen met de arts. Als puntje bij paaltje komt heeft de arts wel de leiding, dat is ook logisch. Maar het is niet zo dat de arts zegt ‘dit en dit moet je doen’. Het is meer gelijkwaardig.
Dit is een nieuwe opleiding, gestart in november. Ik zat in de eerste groep van 10 verpleegkundigen die met deze opleiding gestart is. Na de BAZ kun je nog verschillende richtingen op, zoals SEH, CCU, PACU. En de IC volwassenen dus. Voor mij staat vast dat ik op de IC wil blijven.
Tijdens de opleiding, die een half jaar duurt, werk je gewoon. Ik werk bijvoorbeeld 32 uur per week, en daar zitten de lesdagen gewoon bij in. Er staat ongeveer 10 uur voorbereidingstijd per lesdag voor. Vaak zitten er zo’n 3 weken tussen de lesdagen, dus dan kom je op ongeveer 3 uren per week.
We hebben het respiratieblok, dus met longen, gehad. Het circulatieblok, met hart en vaten, hebben we inmiddels ook gehad. Gaandeweg leer je steeds meer, en je past alles ook weer toe. Je bereidt lesdagen voor door veel lezen, interpreteren en (video) colleges. Dat is best veel werk. Op de lesdagen ga je alles toepassen, je werkt grote casussen uit en zo ga je het steeds beter snappen. Later op de afdeling ga je er echt mee aan de slag.
Van te voren dacht ik altijd dat IC verpleegkundigen een beetje ‘hard’ waren. Want je komt in aanraking met IC verpleegkundigen in acute situaties, of in ieder geval situaties die duidelijkheid vereisen. En als je dat niet gewend bent dan denk je ‘dat zijn wel harde mensen’. Maar het is echt een heel gezellig, leuk team en de onderlinge sfeer is veel beter dan ik vooraf had verwacht.
