Tineke was een verpleegster die zichzelf Gregorius Ambrosius noemde. Ze stopte dan allerlei gekke briefjes tussen bijvoorbeeld mijn broodjes, of onder mijn kommetje soep. Gewoon om me op te vrolijken op een slechte dag. Of ook gewoon op een goede dag. Het zijn momenten die ik zeker nooit meer vergeet! Ik ben haar er enorm dankbaar voor dat ze mijn ziekenhuistijd zoveel leuker heeft gemaakt!
Ik heb een operatie gehad vanwege een chondro sarcoom in mijn bekken. Er was toen een hele lieve verpleegster die op zaterdag avond een schoteltje bracht, voor mijn man en mij, met blokjes kaas en worst. Zo enorm lief. En er was een verpleegster die ‘s avonds bij me kwam zitten en echt even de tijd voor me nam. Ik was namelijk zo verdrietig. Even een luisterend oor!
Ongeveer 40 jaar geleden heb ik een anafylactische shock gehad. Door de gezwollen slijmvliezen in de keel had ik het zo benauwd, dat ik dacht dat ik zou stikken. Pure doodsangst dus. Om mij heen waren allemaal mensen in het wit aan het rondrennen en handelen. Behalve dat ene meisje... ze ging naast me zitten, bleef mijn hand vasthouden, rustig tegen me praten en ze bleef oogcontact houden. Op de een of andere manier voelde ik me veilig door haar en bij haar. Achteraf bleek dat zij een eerstejaars leerling-verpleegkundige was, die haar eerste snuffelstage had. Ze kon dus nog niet veel doen. Maar voor mij was ze een engel die mijn doodsangst weg nam. Ik heb er net een 43-jarige carrière als verpleegkundige op zitten, en deze ervaring is altijd een voorbeeld voor mij gebleven.
Ik was in 2018 opgenomen vanwege een tumor in mijn alvleesklier. Ik moest voor de tweede keer een vastenproef ondergaan, waarmee een lage suikerwaarde uitgelokt zou worden. ‘s Avonds raakte ik in paniek, ik voelde me slecht en was aan het hyperventileren. Paula kwam bij me zitten en heeft me gekalmeerd. De volgende ochtend had ze geen dienst maar kwam ze toch nog even langs, om te kijken hoe het met me ging. Dat raakt me nu nog steeds, zo ontzettend lief!
Na een zware bevalling ben ik met mijn dochter een paar dagen opgenomen geweest op de kraamafdeling. Op een ochtend stapten 2 jonge verpleegkundigen mijn kamer binnen. Hun oog viel op het vogelnest van haar, waar ik sinds mijn bevalling niets meer aan gedaan had. Mijn man werd op pad gestuurd voor een goede conditioner en toen mijn dochter verzorgd was hebben beide dames mij geholpen weer mens te worden en met veel geduld de klitten uit mijn haar gekamd.
In februari 2020 heb ik 16 weken op de IVZ gelegen. Ik vond het heerlijk als Manon mijn haar kwam wassen of als Fardou of Roberto mijn haren gingen vlechten. Ik vind het knap hoe Herma en Evelien mij elke dag weer motiveerden om positief te blijven of om uit bed te komen, ondanks mijn gemopper. Ik keek er naar uit als Dorieke voor haar dienst nog een kopje thee kwam drinken en natuurlijk Jaap, die elke avond een verhaaltje kwam voorlezen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de fijne momenten die mij zijn bijgebleven. Het geduld, de hulp & liefde van alle verpleegkundigen heeft mijn tijd in het ziekenhuis een stuk draaglijker gemaakt. Ik vind het knap dat jullie er elke dag weer met een glimlach staan en hoe flexibel en betrokken jullie zijn. Ik ben jullie eeuwig dankbaar.
Gerda. De enorme lieverd die een arm om me heen sloeg, toen ik het zo nodig had. Tijdens mijn ameloblastoom-operaties waren vele verpleegkundigen zo ontzettend lief. Ze hebben me echt door de pittige tijd heen geholpen. Maar, de arm van Gerda om me heen, die voel ik nog steeds. Eigenlijk zo'n klein gebaar, maar zo waardevol. De operaties waren beroerd, maar ik keek altijd uit naar de verpleging en dan met name naar Gerda. Maar het zijn allemaal toppers!!!
Ik had voortijdige weeën en was zonder avondeten van huis gegaan. Ik moest een nacht blijven. Midden in de nacht lag ik nog wakker. De verpleegkundige kwam langs, luisterde naar mijn verhaal en bracht ondanks dat dit eigenlijk niet kon, een bakje vla. Dat luisteren en zorgen was voor mij heel waardevol.
Ik heb dan geen corona gehad maar lag wel op een IC. Ik kon heel weinig en kon ook niet praten maar met mijn mobiel wel aangeven wat ik wilde. Maar ik zag zoveel verschillende verpleegkundigen en je ziet alleen de ogen. Heel af en toe als ze op hun plek achter het bureau zaten en een slok water namen, kon ik hun hele gezicht zien. Ik kan je zeggen dat dat soms een heel ander beeld is dan wat je in je hoofd hebt gemaakt bij alleen de ogen die je ziet.
Ik voelde me heel vaak alleen en bang in het begin. Voelde me zwak en kwetsbaar. Er wordt ontzettend veel aan je getrokken. Maar dan in de zin van vragen en medicatie en controles die bij elke wisseling van de dienst weer opnieuw gedaan moesten worden. En dan heb je nog het wassen en de verdere verzorging door de dag heen. Alles bij elkaar is dat best veel.
Ik heb vrijwel alles bewust meegemaakt. Alleen de eerste nacht en halve ochtend na mijn operatie niet. (Ik werd eind van de middag geholpen.) Er waren gelukkig een aantal verpleegkundigen die ik echt super lief vond. Ze waren allemaal heel aardig hoor. Misschien op een na, maar dat was op een dag dat ik me super kut voelde en ook nog eens in de avond alles eruit kotste. Zij bedoelde het goed maar snapte niet goed dat ik al heel ver over mijn kunnen was en eigenlijk niet meer kon dan slapen. Er was een verpleegkundige, Elske, haar vergeet ik nooit meer. Zij heeft een keer een hele avond bij me gezeten omdat ik er doorheen zat. We hebben samen wat tv gekeken en ik heb haar hand vast kunnen houden. Marco, mijn partner, was die dag in Enschede en dus ver weg van me. Ze zei letterlijk, ik blijf bij je en de anderen mogen maar de rest doen. Jij hebt dit even nodig. Zo lief. Tot dat ik ging slapen en de nachtdienst kwam bleef ze bij me.
Dankbare herinneringen door mijn ewing sarcoom. Veel meegemaakt en Max was er altijd met zijn glimlach en gekkigheid. Het is al 40 jaar terug, de opbouw van het nieuwe UMCG ook meegemaakt.
Allemaal...geen enkele uitgezonderd. Tijdens de behandeling van onze zoon Sander tegen leukemie waren zij zo belangrijk. Hun ervaring, kennis gaf ons vertrouwen. Maar de gesprekken op de dagbehandeling hebben ons erdoor gesleept. Serieuze gesprekken, maar we hebben ook veel gelachen. Lieve verpleegkundigen van kinderoncologie....zonder jullie hadden we dit niet gekund. Voor altijd in ons hart!!!
Ik lag er met een alvleesklierontsteking en had net een paar weken eerder vernomen dat ik NET tumoren heb in de lever en alvleesklier. Ik raakte ‘s avonds heel erg in paniek maar door het goede gesprek met en handige tips van Bart heb ik die nacht heerlijk geslapen voor het eerst die opname. Moet er nog vaak aan denken. Dank je wel Bart!
Ik ben 6 jaar onder behandeling geweest zonder effect en kreeg snel een stempel als oxicodon verslaafde. Toen ik bij het UMCG kwam 2 jaar geleden en daar werd geopereerd, werd er naar mij geluisterd en niet gekeken naar mijn medicatiegebruik. Na mijn operatie ben ik zo goed opgevangen door alle verpleegkundige op Urologie, zo hart verwarmend. Ik ben nu pijnvrij en geen pijnmedicatie meer. Ik werd behandeld als een mens bij jullie. Iedereen op Urologie verdient een dikke pluim. Bedankt dat jullie mijn leven hebben teruggegeven. Ik moest wel van Zeeland naar Groningen, maar daar heb ik totaal geen spijt van gehad. Als nog bedankt.
Als je 8 maanden op deze afdeling ligt, krijg je een band met iedereen en het maakt niet uit welke functie ze hebben. Wat heb ik een goeie tijd gehad op deze afdeling ondanks dat ik vreselijk ziek was.
Onze zoon lag in februari 2019, 4 weken op de Kinder-IC. Hij is daar verpleegd door meer dan 30 verpleegkundigen. We zullen ze stuk voor stuk nooit vergeten. Wat een kanjers! Zo begripvol, lief en hardwerkend, met het denkvermogen van een arts. Zo knap wat ze kunnen. Hier ligt hij in goede handen, dat zag je meteen. Ook zorgden zij voor wat luchtigheid, om de situatie draaglijk te houden. Ik ben ze enorm dankbaar!
Onze zoon is na een ernstig auto ongeluk buiten bewustzijn op de kinder -IC van het UMCG gekomen. Het was rond Kerst en Oud & Nieuw, sowieso een bijzondere periode. Klaas Martin heeft in deze periode meerdere dagen voor onze zoon gezorgd. Hij heeft ons als ouders geprobeerd kennis en informatie te geven over ernstig hersenletsel. Hij heeft ons op de hoogte gebracht van de plek met de meeste kennis en expertise voor onze zoon. Hij heeft ons in die tijd ook gerustgesteld en laten geloven in onze zoon en vertrouwen te hebben op ons eigen gevoel. Klaas Martin is een hele deskundige, gedreven en betrokken verpleegkundige. Samen met zijn collega’s en de collega’s van M4 zijn ze een enorme steun geweest in deze onzekere en verdrietige periode in december 2018.
Hele nuchtere vrouw, heerlijk mens. Gaf mij de kracht om door te gaan.
Ondanks de zware behandelingen en het lange verblijf, je toch een soort van ‘thuis’ voelen op de afdeling. De dag voelt korter als er wat gezelligheid is of ruimte voor een goed gesprek. Ik kan ze allemaal niet genoeg bedanken voor de prettige zorg!
Guller: Mijn zoon heeft vaak in het UMCG gelegen, hij heeft op jonge leeftijd een levertransplantatie gehad, dus de hele verpleging ben ik dankbaar. Ze doen echt alles, maar dan ook alles voor een goede verpleging. Ik ben ze zo dankbaar, dit is niet in woorden uit te drukken. Maar dan hebben we Greetje en Anneke nog, zij zijn levertransplantatieverpleegkundigen. Ze hebben ons zo goed begeleid tijdens het proces.
Ekin: Tijdens het proces hebben ze ons ook goed geholpen. We hebben heel veel geruststellende gesprekken gehad. Mijn zoon wordt om de 6 weken geprikt, de uitslag wil ik dan eigenlijk direct hebben als moeder zijnde. Natuurlijk kan dit niet, als ik dan een paar dagen later bel om de uitslagen doen deze dames zo hun best om mijn gelijk te helpen. Zo fijn dat ik ze heb mogen kennen. Anneke en Greetje bedankt voor alles.
Waar de eerste verpleegkundige mij in de steek liet, kreeg ik eind van de 2de dag een hele lieve wat oudere vrouw. Ze zag hoe moeilijk ik het had met het feit dat mijn pasgeborene op de nicu lag aan alle toeters en bellen met alle onderzoeken nog komend. Ze stond mij bij in een zwaar gesprek met de arts. Zij was er vooral voor mij. Ik weet niet meer hoe ze heet helaas. Het was van 21-07 t/m 25-07 2018 bevalling van Djessy. Misschien weet ze het nog. Zij was geweldig!
Het is mijn dochter die naast haar werk als verpleegkundige, alle keren in haar vrije tijd is meegegaan met mij naar het UMCG en die na mijn zware operatie mij super goed heeft verzorgd thuis.
Bernij heeft geregeld dat ik uiteindelijk bij de juiste arts terecht kwam. Terwijl de arts het niet zo zag. Maar zij luisterde naar mij en regelde de doorverwijzing. Daar ben ik haar zo dankbaar voor. Nu net de derde operatie gehad en ik merk echt nu al een groot verschil.
In februari 2019 heeft onze (toen 6 maanden oude) zoon een openhartoperatie gehad. Omdat er wat complicaties waren heeft hij 2,5 week op de IC gelegen. Beide heren hebben ervoor gezorgd dat wij deze zware tijd zijn doorgekomen. Met een grapje en een dolletje werd het luchtig gehouden. En dat was precies wat wij nodig hadden. Tot op de dag van vandaag kunnen we ze nog voor de geest halen en zo af en toe komen ze voorbij in onze gesprekken.
Het eerste jaar na mijn harttransplantatie zit er bijna op. Dat betekent ook dat er nog maar 1 biopt te gaan is... En stiekem vinden we dat bijna jammer. Want Marloes (en al het personeel op de HC) maakt het bijna een feestje om voor de biopten te gaan. Het voelt iedere keer weer als een warm welkom. Dat is zo fijn!! Iedereen verdient een Marloes!!! Groetjes Alma en Johan!!
Mijn ervaring met het ziekenhuis begint in november 2020, toen ik na 74 jaar voor het eerst werd opgenomen met covid-19 in Almelo. De volgende dag kreeg ik de mededeling dat door het landelijk spreidings beleid ik naar het UMCG in Groningen zou gaan. Ik mocht hier 30 dagen verblijven en had deze ervaring voor geen goud willen missen. Wat een liefdevolle fijne periode heb ik hier mee mogen maken. De verzorging is fantastisch, iedereen doet verschrikkelijk zijn best. Door de covid-uitbraak waren er verzorgers van andere afdelingen die zich opgegeven hadden om speciaal op de covid-afdeling te gaan werken. Het onderlinge team verband is hart verwarmend. Zo leerde ik Robby kennen van Cardiologie en vele anderen waarvan ik zo de naam niet meer weet, maar hun intenties waren allemaal het zelfde. Het draait om de patiënt en hun wel bevinden. Zo leerde ik Kim kennen mijn held. Ik kreeg 3 x een tegenslag te verwerken in het genezingsproces. Steeds kreeg ik een terugval waardoor ik weer meer zuurstof nodig had. Hij ging mij helpen om hier door te komen en wij begonnen te wandelen eerst kleine stukjes toen wel 400 meter. Terug op de kamer had ik totaal geen stuur meer over mijn urine alles liep langs mijn benen en totaal versteend staarde ik mijn held aan. Wat doet u nu, ik had geen idee, maar je schaamt je rot. Vanaf dat moment kwamen er katheters in mijn leven. De dokter zei: u zult moeten leren uw blaas zelf te katheteriseren, dan wordt u ook en klein beetje dokter. Dat zag ik absoluut niet zitten, maar met hulp van geduldige verpleegkundigen lukte het wonderwel. Na 3 week tegenslag kon de zuurstof worden afgebouwd en mocht ik na 1 maand UMCG weer naar huis. Het was soms pijnlijk en angstig, maar de liefdevolle verzorging van de verpleegkundigen sleept je er door. TOP.
Zat ik daar in mijn uppie op vrijdagavond bij mijn zieke, slapende dochter. Bracht ze me ff iets te drinken en wat chips omdat het weekend was. Super lief!
Tijdens mijn bevalling kwam je en gaf mij het laatste stuk vertrouwen. Heel fijn hoe je er voor mij was en met je rustige uitstraling mij vertrouwen gaf. Toen onze zoon geboren was gaf je ons de ruimte om kennis te maken! Bedankt voor jouw steun!
Wat hebben de mensen op C3 en C4 mij ontzettend goed verzorgd. Maar ook dat kleine beetje gezelligheid die ze brachten ben je zo nodig als je ziek bent! Jullie zijn toppers en ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alles wat jullie voor me hebben betekend. Hoe dankbaar ik jullie ook ben.
Mijn man heeft in 2019 voor een langere tijd op de afdeling Hematologie gelegen. Omdat hij ALL had kreeg hij een stamceltransplantatie van een donor. Op de afdeling E2Va waren allemaal fantastische verpleegkundigen. Onze zoons van toen 11 en 9 jaar hebben daar nog altijd goede herinneringen aan. Ondanks dat het een zware tijd was. Maar de meeste herinneringen hebben de jongens aan transplantatieverpleegkundige Tite die binnenkwam met een box met daarin de nieuwe stamcellen voor mijn man. De jongens zeggen nog vaak ‘dokter Reker heeft mijn papa gered’. Een fijn iemand. Het gaat goed met ons. Daar zijn we heel dankbaar voor. Groetjes fam. Herder
Iedereen op deze afdeling is heel speciaal, maar Luciënne was een topper. Toen onze Norah een week op de afdeling heeft gelegen, hadden wij het zwaar. Maar gelukkig zorgde ze goed voor ons. Ze heeft ons zelfs nog een keer in de familiekamer gezet met melk en koekjes, omdat we geen tijd hadden om te eten Wie ik ook nooit zal vergeten, is Meindert. Die ‘s avonds liedjes zong (in het Fries) voor een baby die moest huilen. Allemaal bijzondere mensen daar.
Op mijn 3e dag in het ziekenhuis na een operatie aan mijn enkel ,was het rustig op de afdeling en heeft Elvira die avond met mij Ticket 2 Ride gespeeld. Ik vond dit super fijn en gezellig en ik zal het nooit meer vergeten. Thanks voor wie je bent :)
Nadat ik in het Catharina ziekenhuis Eindhoven een Wertheim-operatie had ondergaan en daarvan ging herstellen bij mijn moeder in Groningen, kreeg ik hoge koorts en moest ik naar de SEH van het UMCG. Daar constateerden ze een sepsis en moest ik naar afdeling K4.Daar hebben ze mij ontzettend goed verzorgd en ondersteund! Wat ik nooit zal vergeten is dat een verpleegster klaar was met haar dienst en ze mij zag huilen omdat het infuusprikken niet lukte, en ze bij mij bleef om mij te steunen nadat haar dienst was afgelopen! In een woord geweldig! Dank alle toppers van afdeling K4! Groetjes van Isabelle uit Den Bosch
Marit, ik wil je bedanken voor je prettige, kundige en vooral liefdevolle zorg na mijn hartoperatie. Je hebt mij gerustgesteld en ontzettend goed voor mij gezorgd. Een woord: top. Ga door met wat en hoe je doet! Duizend maal dank.
Op 1 juli 2019 ben ik geopereerd in het UMCG aan een brughoektumor. Mijn eerste operatie en ‘serieuze’ ziekenhuisopname. Zuster Miranda bracht mij naar de operatiekamer. Ze legde de gang van zaken kalm maar duidelijk uit, was lief, begripvol en behulpzaam. Ook in de dagen na de operatie toen ik weer op de afdeling lag. Helaas heb ik bij mijn ontslag geen afscheid van haar kunnen nemen, maar ik ben haar niet vergeten. Voor mij was zuster Miranda een topper!
Joke heeft zoveel voor mij gedaan. Ze was altijd bij me met het slapen en liet me altijd nog een koekje uitzoeken. Ik was altijd heel erg blij als Joke er weer was, omdat ze altijd zo goed voor mij zorgde. Ik heb een leuke tijd met haar gehad, ze is de beste. Groetjes, dramaqueen
Ze werkt er nog niet zo lang en toch gaf ze me het gevoel alsof ik veilig bij haar was. Ik moest zo om d’r lachen. Serieus wanneer ze serieus moest zijn, maar een heerlijke flap uit die je ook zal vertellen wat er gewoon even moet gebeuren. Zij maakte mijn opname gewoon minder eng.
Op 21 september 1993 ben ik geopereerd aan maagkanker in het UMCG. Toen ik na de operatie wakker werd, was er zo’n ontzettend aardige verpleger. Nog steeds krijg ik daar zo’n bijzonder gevoel van als ik daar aan terugdenk, dat emotioneert me nog steeds. Ik heb de naam van die persoon nooit geweten en hem dat ook nooit kunnen vertellen. Daar heb ik spijt van, daarom maar op deze manier.
Gewoon een goeie kerel. Het plezier dat hij heeft in zijn werk is prachtig om te zien.
Wat nu als je er niet één hebt maar veel meer? Dan kan ik een boek schrijven over L4! Stuk voor stuk toppers!
In 2019 heb ik heel erg veel steun gehad bij mijn zwangerschap. ik kon dagen huilen. Hij was er altijd wanneer ik me vreselijk voelde. Hij zorgden dat ik mijn zorgen vergat. Lieve Gerben, bedankt!
Erg goeie ervaringen met deze verpleegkundige. Super goed in zijn vak en erg behulpzaam en aardig en leuke dingen doen.
Deze verpleegkundige kwam ik alleen telefonisch tegen. Mijn man was ernstig ziek, maar hij vond dat dat wel meeviel. Ik mocht me nergens mee bemoeien en moest veel stiekem doorgeven. Ik maakte me zoveel zorgen, wat zeer terecht was. Hij heeft daarna een levertransplantatie gehad waar we nog elke dag zeer dankbaar voor zijn. Als ik me erge zorgen maakte, belde in Suzanne en zij wist me altijd te kalmeren en nog belangrijker: zij hield dit geheim. Ik ben haar voor haar betrouwbare steun nog steeds dankbaar. Heb haar 1x ontmoet, blijf ’t zeggen: wat een kanjer.️
Toen ik 9 maanden was, kreeg ik een hersenvliesontsteking en kwam ik in het UMCG terecht. Na mijn ziekenhuisopname kwam ik regelmatig op de polikliniek. Het ging heel vaak niet goed met mij. Maar ik had een hele lieve arts en een hele lieve verpleegkundige Hanny. Hanny kon mij altijd troosten en afleiden als ik iets eng vond. Nu ben ik 18 jaar en Hanny is er nog steeds voor mij. Ze geeft mij heel veel steun en ik voel me fijn als ik haar spreek. Voor mij is Hanny de allerliefste en leukste verpleegkundige die ik ken!
Onze vader Albert lag rond kerst op de ic in Groningen. Hoe hij tegen onze vader sprak en ons alles uitlegde en ondanks de zware tijd toch leuke herinneringen heeft gegeven, Arend, je bent een topper!
Ik ben alle verpleegkundigen van D2 ontzettend dankbaar dat ze me door de zware tijd heen hebben geholpen tijdens de chemo kuren. Grote klasse!
Het hele team was bijzonder betrokken bij de opname van Anna Lee. Gedurende gehele opname, 5 weken lang, hebben ze op moeilijke momenten haar er doorheen geholpen. Ze luisterden goed naar Anna Lee. Ook al was ze niet altijd gezellig. Ze hebben een beautymiddag georganiseerd. Laat in de avond met het bed naar beneden om het ziekenhuis te laten zien. Of in de rolstoel naar buiten. Of naar de bioscoop toe met het bed. Luisterden naar wat ze wel wil eten. Ze hebben alles gedaan om deze zeer plotselinge opname zo comfortabel mogelijk te maken. Het heeft er zeker aan bijgedragen dat Anna Lee bleef vechten voor haar leven. Ook al was het spoelen van haar buik geen pretje.
Ook voor mij als moeder was er alle aandacht. Zoals toen ik midden in de nacht via de SEH kwam en Anna Lee al op de Ok lag. Een verpleegkundige bood me een boterham en bouillon aan, en 2 paracetamol voor de hoofdpijn die aan het opkomen was na dagen van spanning. En hoe ze me na een lange nacht naar mijn kind brachten die net van de OK kwam. We zijn het hele team nog elke dag dankbaar voor alles. Ook het afscheid was goed geregeld zodat je weer veilig naar huis kon. Natuurlijk ook de artsen. Er heerste daar een goede sfeer en samenwerking. Dank jullie wel voor alles!
Een, in 1996, jonge verpleegkundige. Ze was lief, betrokken, rustig, nam de tijd voor je. In de rollercoaster van een aangeboren hartafwijking. Het je laten overkomen. Dan was er Pleun die elke keer weer die rust bracht. Nu moet ik bekennen dat er in al die jaren allemaal lieve verpleegkundigen waren. Helaas, of gelukkig, vergeet je veel namen.
Op onze Facebook-pagina deden we de oproep om patiëntervaringen via een formulier in te sturen. Sommige mensen hebben een reactie op Facebook gezet.
