Marlous doet de opleiding tot IC Neonatologie verpleegkundige.
Tijdens mijn HBO V stage op de kraamafdeling werd ik getriggerd dat ik met baby’s wilde werken. Ik studeerde in Leeuwarden, en kom uit Noord-Holland. Ik keek dus na mijn opleiding breed waar ik naar toe zou gaan. In het UMCG zag ik een vacature voor de opleiding IC Neonatologie, en daarvoor ben ik op gesprek gegaan. Het was een leuk gesprek, maar er werd me gelukkig heel eerlijk verteld dat ik eerst wat meer vlieguren als verpleegkundige nodig had, voordat ik deze stap zou zetten. Achteraf terugkijkend snap ik dat heel goed, je hebt toch wat meer routine nodig, klinisch inzicht… In 4 jaar HBO V leer je wel de basis, maar in de praktijk begint het pas echt. Ik ben toen wel aangenomen voor de kinderaantekening .
Ik twijfelde eerst nog, wil ik met kinderen of met baby’s werken, maar toen ik de kinderaantekening aan het doen was, merkte ik ‘dit vind ik wel leuk, maar voor mij een beetje te gezellig’. Niet zo intensief en niet zo technisch. Ik wilde meer de verdieping in. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar ‘wat is er, en waarom is het er?’. Het technische erbij vind ik heel erg interessant, en daarbij ook afwisselend de actie. Dat vind ik heel prettig om in te werken.
Toen ik hier kwam smolt ik eerst wel, ik dacht ‘wat een schattige kleine baby’s’. Maar dan leer je wat daarbij komt kijken, en wat er allemaal fout kan gaan. En hoe fout en hoe verdrietig sommige situaties kunnen zijn, hoe gelukkig je ook in sommige situaties kan worden dat je net over het goede randje heen hebt kunnen helpen.
Ook de begeleiding van ouders: je ziet ouders groeien. Sommige kindjes liggen hier al vanaf 24 weken, en die zie je soms groeien tot het moment dat ze weer weggaan. En het hoeft niet alleen bij de allerkleinsten te zijn, ook kindjes die ziek binnen komen en die je weer beter ziet worden en dat ze weer over kunnen naar Assen of Martini Ziekenhuis.
De afwisseling tussen het sociale begeleiden van ouders, maar tóch wel oog hebben voor het detail ‘hoe ziet mijn baby eruit, wat is er aan de hand, waar moet ik tijdens de zorg op letten, wat zie ik op een monitor, wat zie ik in mijn bloed, hoe werkt de beademing – hoe slaat dat aan’… de combinatie daarvan, dát vind ik heel erg leuk.
Als je ziet dat het goed gaat en je daadwerkelijk het resultaat krijgt wat je wil, dat is natuurlijk geweldig. Dat je zelfs voor zo’n ieniemienie al zoveel kan betekenen.
Er is ook wel lol hoor, ook met de ouders. Het is al zwaarmoedig genoeg, dus je probeert het soms ook wat luchtig te houden. Zo’n kraamweek is sowieso al heel anders dan je denkt, als ouder kom je in een enorme draaimolen. Er komt er zoveel op je af aan informatie en planning. Soms moeten ouders heen en weer reizen, ze hebben misschien nog een kindje waar ze de zorg voor hebben, familie… Het is belangrijk om ook soms even niet over het zware te praten en even te lachen en ze lekker te laten genieten van dat moment.
Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk, en ook als ik een paar dagen vrij ben geweest ben ik nieuwsgierig ‘wie ligt er’? Of dat ik van een collega heb gehoord wat voor gevallen er liggen, met een flinke uitdaging. Soms krijgt je hart dan een soort adrenalinekick, omdat je je daar echt voor wilt inzetten.
Stage tijdens de kinderaantekening heeft absoluut geholpen om beter te weten wat je ervan kunt verwachten. De IC Neonatologie is een gesloten eilandje, je weet dat er premature kinderen liggen, maar verder kom je er eigenlijk niet mee in aanraking. Om een beeld te krijgen is het heel goed om even mee te kijken. Je bent hier goed op je plek wanneer je het idee hebt ‘ik wil wel meer het technische’ - want dat is wel heel belangrijk- in combinatie met het sociale.
Je weet eigenlijk nooit welke kant het op gaat, maar welke kant het ook op gaat, je wilt altijd de goede zorg bieden en de ouders begeleiden en altijd ervoor zorgen dat je open en transparant bent. En dat de informatievoorziening zo helder en duidelijk is dat ouders het ook begrijpbaar kunnen verwerken. Niet dat ze achteraf nog denken ‘hoe zat dit’. Je wil aan alle kanten de begeleiding optimaal hebben.
Er is wisselende instroom in de opleiding; zowel wat oudere kinderverpleegkundigen met werkervaring in de kliniek, maar ook mensen die echt vers van HBO-V komen. Leeftijd maakt niet zoveel uit, want je kunt juist heel veel hebben aan elkaars ervaring en met elkaar sparren en van elkaar leren.
