Ludolf Boven (47) uit Westerbroek werkt al sinds 2001 bij het UMCG. Hij begon zijn loopbaan als research-analist op het lab van de afdeling Genetica. “Ik deed onderzoek naar erfelijke hartafwijkingen, samen met collega’s van Research en Diagnostiek,” vertelt hij. “We waren op zoek naar nieuwe genen en ik heb de hele ontwikkeling van technieken meegemaakt. Vroeger deed je weken over een paar genen, later konden we in een paar dagen een heel genoom sequencen. Dat was prachtig om mee te maken.”
Die jaren waren waardevol. “Ik heb veel samengewerkt met onderzoekers en PhD studenten, en ik heb veel mensen opgeleid. Dat gaf me veel voldoening Ik noemde het altijd mijn goed betaalde hobby.” Toch kwam er tijdens de coronaperiode een moment van reflectie. “Thuis vroeg ik me af: wil ik dit nog twintig jaar doen? Kan ik nog doorgroeien? Wat wil ik eigenlijk verder?”
Hij zette de stap en solliciteerde op een teamleidersfunctie, maar werd het niet. “Toen dacht ik: als ik A heb gezegd, moet ik ook B zeggen. Dus ben ik verder gaan kijken.” Zo kwam hij terecht bij een vacature voor stafadviseur laboratoriummiddelen. “Tijdens COVID waren er problemen met de leveringen van laboratoriumbenodigdheden. Ze zochten iemand die verstand had van het lab en de leveranciers kende. Daar heb ik op gesolliciteerd en ik kreeg de baan. Zo rolde ik in de wereld van inkoop.”
Bijna twee jaar werkte hij als stafadviseur. “Dat was leuk en leerzaam, en ik werkte veel samen met inkoopadviseurs. Met het afnemen van COVID konden de labs hun werkzaamheden weer normaal oppakken. Toen miste ik uitdaging en ben ik naar het hoofd Inkoop gestapt. Ik zei dat ik interesse had in het vak. Zo werd ik inkoopadviseur en deed ik een opleiding.” Inmiddels is hij senior inkoper in opleiding. “Dat traject duurt anderhalf jaar, omdat aanbestedingen tijd kosten en je ervaring moet opdoen. Daarnaast volg ik nu alweer een andere opleiding. Sinds ik bij inkoop zit, ben ik eigenlijk alleen maar aan het leren.”
De overstap was intensief. “Het werk stopt niet omdat je een studiedag hebt. Je mailbox loopt gewoon vol. In het begin wilde ik overal direct op reageren, maar dat werkt niet. Mijn teamleider zei: kijk wat belangrijk is, je hoeft niet altijd dezelfde dag te antwoorden. Dat heb ik echt moeten leren. Gelukkig heb ik een buddy en fijne collega’s om mee te sparren. Je werkt zelfstandig, maar staat er nooit alleen voor.”
Volgens Ludolf speelt het UMCG een grote rol in zijn ontwikkeling. “Ik heb opleidingen kunnen volgen, die worden betaald door de organisatie. Dat is niet vanzelfsprekend. Hier is er vertrouwen en ruimte om je te ontwikkelen.” Ook zijn collega’s waren belangrijk verteld Ludolf: “Maurice, een directe collega, zei ooit: is inkoop niks voor jou? Dat gaf me net dat zetje. Uiteindelijk moet je het zelf doen, maar steun helpt.”
De overstap van onderzoek naar inkoop voelt voor Ludolf dubbel. “Aan de ene kant is het heel wat anders, aan de andere kant wel logisch. Op het lab was ik al bezig met prijzen en leveranciers. Collega’s zeiden weleens: jij wordt later vertegenwoordiger. Dat komt nu goed van pas. Natuurlijk moest ik veel leren, maar met motivatie en drive lukt dat.”
Soms mist hij het pipetteren en de collega’s van vroeger. “We hadden altijd samen koffiepauzes en lunch. Hier werkt dat anders. Maar ik heb er veel nieuwe contacten en uitdagingen voor teruggekregen. De collega’s bij inkoop zijn ook leuk. Op het lab had ik een goed betaalde hobby, nu heb ik een goed betaalde baan, en nog steeds plezier.”
Zijn advies is helder: “Gewoon doen. Trek je stoute schoenen aan, kijk rond, praat met je leidinggevende. Binnen het UMCG kan vaak meer dan je denkt. Er zijn traineeships en mogelijkheden om te snuffelen bij andere afdelingen. Je hoeft niet de perfecte achtergrond te hebben. Als je gemotiveerd bent en de kans krijgt, kan het goed uitpakken.”
Met een lach zegt hij: “Het duurde bij mij twintig jaar voordat ik de stap zette, maar ik heb er geen spijt van. Zonder COVID had het misschien nog langer geduurd. Soms moet je gewoon durven, want er zijn binnen het UMCG veel kansen. Je moet ze alleen wel grijpen.”
