Gillian werkt al ruim 20 jaar in het UMCG. Binnen gekomen als inval diabetesverpleegkundige, daarna werkzaam als verpleegkundig consulent diabetes: “De diabeteszorg is enorm in ontwikkeling. Er gebeurt veel op het gebied van onderwijs en onderzoek. Communicatie is erg belangrijk, als team onderling, binnen het ziekenhuis maar ook met de patiënt.”
om bij te springen bij het UMCG, want er waren er op dat moment geen verpleegkundigen voor de insulinepomp therapie. Ik heb dat toen ongeveer een half jaar op detacheringsbasis gedaan . In het jaar 2000 ben ik gevraagd om te blijven. Dat heb ik gedaan en ik ben nooit meer weg gegaan, omdat dit de leukste baan is de ik ooit heb gehad. Het is een combinatie van alles wat ik daarvoor heb gedaan. Zo heb ik in de psychiatrie gewerkt, in een algemeen ziekenhuis, op een kraamafdeling, op een kinderafdeling, in de thuiszorg en alle ervaring die ik daar heb opgedaan komt hier weer terug in mijn functie als verpleegkundig consulent diabetes.
omdat het een dynamische afdeling is. We werken met een hele diverse patiëntengroep en diabetes gaat vaak samen met andere ziektebeelden. Ik leer nog steeds elke dag. Daarnaast biedt het werken hier veel mogelijkheden. Je kunt jezelf bijvoorbeeld in diverse richtingen verder ontwikkelen. Ikzelf heb veel mogen doen op het gebied van onderzoek. Zo heb ik, voor het behalen van mijn master, onderzoek gedaan naar injectietechniek en naaldlengte. Na het behalen van mijn studie heb ik een vervolgonderzoek gedaan en daarmee heb ik veel informatie kunnen geven binnen Nederland, maar ook internationaal op diverse congressen in Europa en de VS. Er zijn ook internationale richtlijnen uit voort gekomen.
is ons team flink gegroeid. We zijn begonnen met z’n tweeën en inmiddels zijn we met zeven collega verpleegkundig consulenten diabetes en een verpleegkundig specialist. We overleggen veel met elkaar bij complexe situaties en komen dan samen tot een conclusie. Wanneer we er niet uit komen kunnen we altijd één van de endocrinologen om hulp vragen. Teamwork is heel belangrijk, we hebben als team namelijk een grote zelfstandigheid. Soms zien we een patiënt met een acute situatie waarbij we snel moeten handelen.
is er voor ieder wat wils. Als je je verder wilt specialiseren in een bepaald onderwerp, dan is daar ruimte voor. Er is voor iedereen een onderwerp dat goed past. Het is echt een groeimodel voor jezelf persoonlijk, maar ook voor de hele diabeteszorg. Het vakgebied is enorm in ontwikkeling, dus het kan volgend jaar weer helemaal anders zijn. De nieuwe technieken zijn bij iedereen een onderdeel van het vak.
heb ik langdurig contact met mensen. Ik begeleid bijvoorbeeld patiënten die ik als kind heb meegemaakt, nu bij een zwangerschap. Dat is ontzettend leuk en geeft het werk ook een groot psychosociaal aspect. Je maakt ook verdrietige dingen mee. Zo had ik ooit een wat oudere patiënt, waarvan haar zoon pas was overleden aan diabetes. Op dat soort momenten kun je er echt voor iemand zijn. En soms tref je een patiënt die op en bepaald gebied is vastgelopen met de diabetes.
Door middel van goede communicatie, binnen het ziekenhuis, maar ook met de patiënt, kunnen die mensen weer de stappen gaan maken die ze graag willen maken. Je zoekt dus ook altijd samen met de patiënt naar een behandeling waar iedereen achter staat. Wat het UMCG graag wil, dus de patiënt centraal, de patiënt aan het stuur en waarde gedreven zorg, dat is iets dat naar mijn idee hier geïntegreerd is.
zien we veel meer van de patiënt. Wij kunnen bijvoorbeeld op afstand de bloedglucosewaarden van de patiënt zien, maar soms ook wat ze gespoten en gegeten hebben. Patiënten kunnen ons bellen met de vraag of we mee willen kijken als ze ergens niet uit komen. Je kunt zien dat de meeste mensen er alles aan doen om hun gezondheid zo goed mogelijk te houden. Daar heb ik echt respect voor. Wat dat betreft heeft dit werk mij ook wel nederig gemaakt.
