Werkomgeving
Inleiding en probleemschets
De zorg is in de afgelopen decennia erg veranderd. De demografie/epidemiologie en de zorgvraag zijn veranderd. Technologie is verder ontwikkeld en er zijn meer (verschillende) zorg medewerkers bij gekomen. Interprofessioneel samenwerken (IPC) is daarom belangrijker dan ooit en we moeten toekomstige zorgverleners daar op voor bereiden. Interprofessioneel onderwijs (IPE) vindt plaats wanneer studenten van verschillende opleidingen met, van en over elkaar leren en is nodig om de zorgverleners op te leiden die in het toekomstige zorglandschap passen. Er bestaan verschillende onderwijskundige theorieën die op IPE van toepassing zijn, zoals: sociaal constructivisme, sociaal leren theorie, contextueel leren en collaboratief leren. Deze theorieën beschrijven hoe IPE kan leiden tot betere IPC later. Ze liggen ten grondslag aan implementatie van een interprofessionele leer activiteit op de afdeling Gynaecologie en Obstetrie waar studenten verpleegkunde, verloskunde en geneeskunde samen voor patiënten zorgen.
Hoewel de noodzaak voor IPE wereldwijd wordt erkend, blijkt implementatie bijzonder lastig. Het is niet duidelijk wat werkt, op welke manier en binnen welke context. Binnen dit onderzoek staan daarom twee vragen centraal:
1. Wat zijn de contextuele factoren die bijdragen of afdoen aan implementatie van een IPE activiteit (barriers/facilitators)?
2. Hoe werkt IPE en wat is daar voor nodig? Welke van bovenstaande theorieën spelen hierbij een rol en op welke manier?