Het werk van Marinde

Marinde heeft Leisure Management gestudeerd en werkt sinds 2012 in het UMCG. Ze is in 10 minuten fietsen op haar werk. Haar favoriete plekje is bij uitstek het grote personeelsrestaurant van het UMCG, waar ze zelfs in haar pauze nog te vinden is. Ze bekijkt haar gasten graag, als zij zich gehaast of juist rustig drentelend, een weg banen van de broodjes en sapjes richting de kassa.

Marinde achter de kassa

Naast mijn werk

in het restaurant, verzorg ik ook elke maand de ‘kinderpicknick’ voor het Beatrix Kinderziekenhuis UMCG, en dat is zo leuk! In de kinderpatio komen dan allemaal picknicktafels te staan die we vrolijk dekken. De kinderen van het kinderziekenhuis mogen dan samen met hun ouders, broertjes, zusjes, opa’s en oma’s  gezellig beneden komen lunchen, even weg van de verpleegafdeling.

Ik geniet hier ook enorm van, vooral om te zien dat zo’n klein moment erg veel kan betekenen voor een gezin. Dat ze even zoals thuis gezamenlijk een broodje kunnen eten en niet alleen een gezin zijn met een ziek kind dat in het ziekenhuis ligt. Ik doe er ook altijd erg mijn best voor. Met kerst bijvoorbeeld, ga ik op jacht naar leuke decoratie, speciaal voor de picknick.

Mijn keuze voor het UMCG

was eigenlijk bij toeval... Ik ben als uitzendkracht begonnen, maar nooit meer weg gegaan. Ik vind het hier heerlijk, al 8 jaar. Elke dag mag ik met 1500 gasten werken, zowel voor de lunch als het diner. Er zijn zoveel verschillende mensen die bijzondere dingen doen voor onze patiënten, dat ik hoop dat ik iedereen met een goed gevoel de deur uit kan laten gaan.

Mijn afdeling is bijzonder

omdat elke dag anders is. Binnen het restaurant hebben we meerdere posities en dat betekent dat je meestal ook per dag ergens anders staat. De ene dag heb je een kassadienst, een andere dag sta je broodjes te beleggen voor de gasten en weer een andere sta je uitsmijters te bakken. Dat is ook het mooie van dit vak: heel veel afwisseling.

Daarnaast komen er ook veel verschillende gasten in het restaurant. Van allerlei afdelingen komen ze hier eten en ook bezoekers. Ik vind het ook leuk dat je soms een kort praatje kunt maken met iemand. Voor bezoekers betekent dit soms dat je een luisterend oor kunt zijn. Sommigen willen even hun verhaal kwijt en ik vind het bijzonder dat ze dat aan mij willen vertellen.

De werkdag die ik nooit zal vergeten

was eigenlijk een hele treurige dag, omdat ons team net een overlijdensbericht hadden gekregen van een collega. De sfeer was bedrukt en dat was voor gasten te merken. Tegelijkertijd was het ook mooi om te zien hoe iedereen elkaars verdriet respecteerde en we met elkaar het verdriet konden delen. Zelfs onze gasten toonden, tot weken na het overlijden, hun medeleven en vroegen hoe het met ons ging. Dan merk je, ondanks dat het UMCG heel groot is, dat je toch één grote UMCG-familie bent.

Tijdens ons laatste teamuitje

moesten we een fictieve inbraak oplossen. We deden een speurtocht door Groningen en kregen aanwijzingen op de tablet. Het was enorm gezellig, ook door de gekke foto’s die we moesten maken. Na de bekendmaking van het winnend team gingen we nog wat eten op een barbecueboot die ons door de Groningse grachten heeft vervoerd. Het was een enorm gezellig uitje met collega’s, waarbij je elkaar anders ziet dan op het werk. 

Foto's van de afdeling