Ik ben mijn verpleegkundige loopbaan begonnen
als kinderverpleegkundige in het Beatrix Kinderziekenhuis (BKZ). Ik was net afgestudeerd en heb bij het UMCG gesolliciteerd. Na het behalen van mijn kinderaantekening heb ik op de high care gewerkt en vervolgens op de Kinder IC. Na werkzaam te zijn geweest als kinderverpleegkundige op de kinder IC, ben ik doorgestroomd naar een regie functie en uiteindelijk ben ik hoofdverpleegkundige geworden.
Er zijn binnen het BKZ, maar ook binnen het UMCG, zo veel doorgroeimogelijkheden. Kijk maar naar mij eigenlijk. We hebben binnen het BKZ een hele mooie constructie waarbij ik aan de hand ben meegenomen door, toentertijd mijn hoofdverpleegkundige, nu duo partner, die mij wegwijs heeft gemaakt in de functie als hoofdverpleegkundige.
Geen dag is hetzelfde
als je werkt als verpleegkundige. Dat is voor een hoofdverpleegkundige net zo, maar dan met andere taken. Ik heb natuurlijk een agenda met afspraken, maar er zijn vaak ook dingen die daar tussendoor lopen. Wanneer ik op mijn werk aan kom staan er de ene dag al een aantal mensen die iets willen bespreken en de andere dag kan ik even een kopje koffie pakken en mijn agenda bekijken. Dat vind ik eigenlijk wel het leukste, ik weet nooit van te voren hoe mijn dag er precies uit ziet.
De samenwerking
met mijn collega hoofdverpleegkundigen binnen het BKZ is heel goed. We hebben regelmatig overleg met elkaar en kijken samen hoe we de vertaalslag kunnen maken van het UMCG beleid naar het BKZ toe. Het is heel mooi dat je dat met elkaar kunt doen. Het is belangrijk dat we hierin op één lijn zitten en dit ook uitdragen naar de teams. Als collega’s dragen we zorg voor elkaar, helpen we elkaar, kunnen we bij elkaar terecht en van elkaar leren.
In deze functie werk je met veel mensen samen. Op afdelingsniveau van (regie) verpleegkundigen, assist tot aan een medisch duaal partner. Je werkt ook nauw samen met een heleboel andere disciplines; van management, bouw en infra, tot aan de logistiek. Dat maakt het werk als HV ook veelzijdig en uitdagend. In deze functie kun je een vertaalslag maken naar wat het beste is voor jouw afdeling en dit samen met alle disciplines bewerkstelligen.
Om mensen enthousiast te maken
is het vooral belangrijk om te laten weten waarom je bepaalde dingen doet en mensen te betrekken bij het proces. Een visie bedenk je niet alleen, maar met elkaar. Je hebt een gezamenlijk doel en je gaat samen kijken hoe je daar het beste kunt komen. En vooral zelf ook enthousiast zijn!
Ik vind het daarnaast belangrijk dat mensen zoveel mogelijk doen wat ze leuk vinden en daar weer energie uithalen. Op die manier worden mensen ook vanzelf wel enthousiast, want ze doen iets wat ze leuk vinden en bij hun past.
Ik ben trots
op hoe het team van de BKZ de afgelopen periode met elkaar heeft doorgemaakt. Er werd veel van iedereen gevraagd, mensen moesten gaan werken in vaste roosters en meer uren draaien. Dit heeft veel energie gekost, maar het was zo bijzonder dat iedereen gelijk zei: “dat gaan we gewoon doen .” Natuurlijk waren er ook moeilijkheden, bijvoorbeeld op het gebied van materialen of de combinatie met de thuissituatie. Maar vanuit de hele organisatie kwam ondersteuning, iedereen bood zich aan. De instelling van iedereen was; maatschappelijk gezien moeten we dit gewoon doen en daar gaan we voor.
De uitdaging voor ons
als hoofdverpleegkundigen is om het verpleegkundig beroep nog interessant te houden. Er speelt van alles rondom de CAO en de krapte op de arbeidsmarkt. En waardering zit voor iedereen in iets anders, bijvoorbeeld in salaris, scholing, of het kunnen doen van onderzoek. Je merkt in deze tijd dat mensen steeds verder willen en meer uitdaging nodig hebben. Voor verpleegkundigen is het belangrijk dat je kunt groeien in het verpleegkundige vak en dan het niet te snel ergens ophoudt. Het is belangrijk om daar iets mee te doen.