Daisy header

Het werk van Daisy

Daisy werkt als operatieassistent voor het UMCG, terwijl ze helemaal in Harlingen woont. Ze is ‘specialisme oudste’ voor de Gynaecologie, hoort bij het dedicated robotteam en is precies waar ze altijd had willen zijn: op de OK!

Toen ik vroeger klein was

wilde ik graag arts of chirurg worden en daarom wilde ik in eerste instantie geneeskunde studeren. Helaas was mijn cijferlijst er niet één met alleen maar achten en zag ik op tegen het lotingsverhaal. Ik wilde mijn studiekeuze graag in eigen hand houden en heb daarom verder gezocht naar een alternatief. Dit is uiteindelijk Bewegingswetenschappen aan de RUG geworden en daarna de opleiding tot operatieassistent. Nu werk ik alsnog in het ziekenhuis en op de OK en is mijn werkplek alsnog waar ik altijd al heb willen zijn!

Daisy Zeilmaker

Mijn afdeling is bijzonder

omdat het een ‘gesloten’ afdeling is, een hele eigen wereld in het UMCG. Dit klinkt een beetje gek, maar omdat we speciale kleding en schoeisel dragen waar we officieel de afdeling niet in mogen verlaten en we ons dus eerst moeten omkleden is het vaak prettiger en handiger om hier je hele werkdag te verblijven. We zijn dus écht in onze eigen wereld hier.

Ook de lunchmomenten hebben hier zwaar onder te lijden. Er is namelijk niks zo veranderlijk als het werk op een OK. Een ingreep kan wel eens 5 uren of langer duren en dat betekent dat je niet altijd om 12uur kunt gaan lunchen. Hetzelfde geldt voor de late en nachtdiensten, je neemt pauze wanneer het werk dit toelaat.

Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk

omdat geen dag hetzelfde is. Ik ben specialisme oudste van de gynaecologie, maar zit ook in het dedicated ‘Da Vinci robot team’. Dit maakt dat ik geen 2 dagen achter elkaar met hetzelfde specialisme te maken heb. Ook werk ik elke dag met een ander operatie team, dit geldt voor zowel mijn eigen collega operatieassistenten, maar ook voor de collega’s van de anesthesie en de operateurs. Dit maakt mijn werkdagen afwisselend, leuk en uitdagend. Ik zou er, heel eerlijk, niet aan moeten denken om dag in dag uit op een kantoor, aan een bureau, te zitten en naar dezelfde collega te moeten kijken.

Onmisbaar in mijn werk

is de ‘Thompsonsperder’. Dat is een wond-spreider om een buik open te houden tijdens een ingreep. Door dit in te zetten zorgen we ervoor dat wij als operatieassistenten ook goed zicht hebben op het operatiegebied en hebben we onze handen vrij voor het daadwerkelijk aangeven van instrumenten en goed assisteren. Dit is mijn ‘favoriete instrument’ om te gebruiken.

Foto's van de afdeling