Het werk van Aletta

Aletta werkt ruim 13 jaar als psycholoog in het Universitair Centrum Psychiatrie UMCG.

Vanuit mijn studie psychologie

heb ik stage gelopen bij het UMCG centrum voor revalidatie locatie Beatrixoord en daar ben ik toen blijven werken. Ik heb daar een tijd lang gewerkt als basispsycholoog en op een gegeven moment was het voor mij tijd om me verder te ontwikkelen in mijn professie, de opleiding tot gezondheidszorgpsycholoog sloot hier goed bij aan. Er was toentertijd toevallig plek in het UCP  voor de GZ-opleiding op de afdeling Angst en Dwang. Ik werd aangenomen en ik heb daar gedurende de twee jaar van mijn opleiding gewerkt. Na het afronden van de opleiding heb ik vrij snel een aanstelling gekregen bij de polikliniek Depressie en niet veel later ook bij de eendaagse deeltijdbehandeling Depressie.

Op de polikliniek Depressie

zien we mensen met diverse vormen van depressie. Echter zien we vaak ook comorbide problemen zoals angst-, trauma-en persoonlijkheidsproblematiek. Het is dus niet zo dat als mensen hier naartoe verwezen worden ze alleen een depressie hebben. Dit maakt het werk uitdagend omdat je veel verschillende dingen ziet en behandelt.

Ik werk samen met

een team van psychiaters, psychologen, trajectbegeleiders, gespecialiseerde verpleegkundigen, een PMT’er en een beeldend therapeut. De sfeer is gezellig, maar er is ook ruimte om kritisch naar elkaar te zijn. Het is een jong, levendig en enthousiast team. We zijn een betrokken en verbonden team, je werkt in teamverband maar ook zelfstandig. Voor mij is dat een mooie  afwisseling.

De patiëntengroep

vind ik erg boeiend. Er zitten veel verschillende kanten aan alle casussen die voorbij komen. Het is vaak een zoektocht om uit te vinden wat er nou echt met iemand aan de hand is. Daarbij zijn er al veel behandelingen bij andere instanties aan vooraf gegaan voordat iemand hier komt. Het is dan een interessante uitdaging om de patiënt handvatten aan te reiken waardoor de situatie voor hem of haar verbeterd.

Er zijn binnen het UCP veel mogelijkheden

op het gebied van behandeling, innovatie, wetenschap en opleiding. Het UCP is flexibel, er is hier ruimte om dingen anders te doen of ergens de tijd voor te nemen. Ook is hier ruimte om onderzoek te doen. Zelf ben ik momenteel niet direct betrokken in een onderzoek, daar ligt nu mijn interesse niet. Maar de patiënten uit ons team draaien geregeld mee in een onderzoek. We worden daarin gevraagd mee te denken wie wel of niet geschikt zou kunnen zijn. Op deze manier betrokken zijn is leuk en interessant. Ook het opleidingsaspect is belangrijk in het UCP, er is genoeg ruimte om jezelf te ontwikkelen.

Iets wat mij altijd raakt

zijn de waardevolle gesprekken met patiënten, het begeleiden van het proces waar deze patiënten doorheen gaan maar ook om te zien hoe veerkrachtig de mens kan zijn na het meemaken van heftige gebeurtenissen.  Sommige patiënten spreken hun waardering uit door bijvoorbeeld iets wat ze zelf hebben gemaakt. Als ik zoiets krijg vind ik dit heel bijzonder.